'To live in a friendly atmosphere without having to pay the price for it'

Lila (11) en Neve (8) Oprins spreken Nederlands met hun vader Adriaan (43). Adriaan spreekt Frans met zijn Franse vrouw Catherine Rabouille (45), of ook wel Engels als het zo uitkomt. Catherine spreekt Frans en Engels tegen haar kinderen, die haar meestal in het Nederlands antwoorden. Niet geheel verwonderlijk, want Lila werd in Londen geboren en Neve in Oxford - terwijl het gezin ook nog jaren in Edinburgh doorbracht.
Het leek Catherine en Adriaan destijds een goed idee om, juist vanwege hun verschillende culturele achtergrond, op nieuw, neutraal terrein te gaan wonen. Vandaar Groot Brittannië. Ze vinden het zelf ook grappig en leggen het allemaal geduldig uit aan alle nieuwsgierige Nederlanders die graag willen weten hoe dat allemaal zo komt. Het helpt dat Catherine, die celbiologisch onderzoek doet bij het UMC, met haar vakkennis bijna overal ter wereld terecht kan. Ook Adriaan werkte lange tijd op het laboratorium, maar tegenwoordig is hij webredacteur en freelance internetspecialist.
'O ja,' beaamt dochter Lila trots: 'Hij heeft voor mij een eigen leeswebsite gemaakt, met flitsende woordjes.' Die hielpen haar om moeilijke woorden beter te onthouden.
Vier jaren wonen ze nu in de Mauritsstraat, in het huis waar vroeger de weduwe Smit haar vijf kinderen grootbracht. En het bevalt ze uitstekend.
Catherine: 'Het is net een klein dorp.'
Adriaan: 'Het is veilig en vlak bij de stad.'
Neve: 'En het park.'
Lila: 'Je kent iedereen.' Daar moeten ze om lachen, want Lila blijkt in dit gezin degene te zijn die de meeste kletspraatjes met voorbijgangers maakt. Is er voor mannen eigenlijk wel wat te beleven in de straat? Adriaan: 'Ik geloof het niet. Ik zie hier bijvoorbeeld niet veel mannen die op straat hun auto staan te wassen. Maar ja, dat doen wij ook niet. Wij wassen onze auto nooit. Noch van buiten, noch van binnen.'
Neve: 'Hij kent meer mannen van onze school.'
Adriaan: 'Ja, dat klopt. Maar het komt omdat we allebei veel werken, we hebben weinig tijd over.'
Daarom vinden ze het juist zo heerlijk in de Mauritsstraat, vat Catherine samen: 'It is friendly, it is nice, maar je hoeft niet steeds bij elkaar langs te gaan. We live in a friendly atmosphere without having to pay the price for it.'
Adriaan: 'Maar gisteren hadden we een feestje bij de overburen en ik vond het eigenlijk wel heel erg leuk om een aantal buren eens beter te spreken. Mensen die je altijd ziet lopen en tegen wie je hallo zegt, maar van wie je eigenlijk niet weet wie het zijn.'
Adriaan zelf is vaak in hardloopkleren op straat te zien. Hij traint twee keer per week en loopt dan ruim een uur. Hij doet regelmatig mee aan races van 10 km, 10 mijl en halve marathons. 'Ik doe de hele dag zittend werk,' licht hij toe; 'dus ik heb het wel nodig.'

Aan huisdieren doen ze niet.
Neve: 'We hadden twee goudvissen. Maar toen we van vakantie terugkwamen gaf ik ze meteen eten.'
Catherine: 'En ik ook.'
Adriaan: 'En ik ook.'
Lila: 'En ik ook. En toen gingen ze dood. Ze heetten Po - van poisson - en vin - omdat een van de twee zo'n mooie vin had.'
Het huis is ruim en zonnig ingericht. Met veel oranje. Adriaan is nog regelmatig op ladders aan te treffen, zowel binnen als buiten. Het huis moest helemaal gerenoveerd worden. Catherine: 'Dat is nu gelukkig bijna klaar. Alles is bijna klaar. Maar niks is helemáál klaar!'

KK 1 maart 2007