Wat gemau over betaald parkeren
(Mau's achtste column kompleet)
Vandaag parkeerde ik al voor de derde keer in 4 dagen mijn auto betaald op de Koningslaan. Het werd dus tijd om eens met het parkeerbedrijf te bellen of er goedkope abonnementen zijn, en ook wil ik van dat gefriemel met euro-muntjes af. Ik luisterde twee minuten naar totaal onverwachte menu's [ '....indien u bezwaar hebt tegen de parkeer boete: toets 1; indien de gemeente inmiddels beslag op uw huisraad heeft gelegd heeft : toets 7...]. Na nog vele minuten wachten, laat de dienstdoende ( zeer aardige) mevrouw me niet uitspreken. 'Ja, we weten wat voor bende het bij u in de straat is geworden; ja, daar is onvoldoende over nagedacht. U moet een brief aan de wethouder schrijven, ik heb hier het adres voor u...'. Die arme mensen zijn dus blijkbaar veel gebeld.
Natuurlijk zal ook ik een brief aan de wethouder schrijven, maar nu wil ik voor voor de komende maanden weten of ik een goedkoper tarief krijg als ik een abonnement neem. Tenslotte kun je tegenwoordig op de Koningslaan, het Wilhelminapark, de Emmalaan, en rond de Kerk een kanon afschieten. Geen auto te bekennen. Dus los ik op korte termijn maar liever mijn ergernis betaald op, in plaats van, zoals al die anderen, steeds maar weer in file onze straat door te rijden om naar dat ontbrekende gaatje te zoeken. Ik weet ook dat al die klachten weer tot een te volgen procedure zullen leiden en een moeizame ambtelijke omezwaai. De bureaucratie moet immers de volgende keer kunnen zeggen dat de bewoners het nu opeens heel graag wel willen, dan is de schuldvraag meteen ook opgelost. Maar dat duurt tenminste 4-6 maanden. En zoals gezegd, ik moet ondertussen wel werken en bij mijn woon/kantoor locatie kunnen komen.
Die mevrouw kon me echter niet aan een goedkoper tarief helpen. Het is zelfs iets duurder: euro 1,06 in plaats van euro 0,98 per uur. Je moet dan wel investeren in een 'piaf' apparaat ( prijs: euro 94,50) en een kaart voor 100 eenheden à 53 euro ( 200 eenheden scheelt 1 euro). Als Marketeer denk ik gelijk: die zal ik eens een adviesje verkopen: een ander prijsbeleid zorgt zeker voor 40 % hogere inkomsten; en het is toch niet de bedoeling dat de betaaldparkeren buurten leeg staan, dan lopen al die parkeerwachten ook voor niks. Maar ook over de hogere prijs stap ik zelfs heen. Ik wil dit gelazer even niet. Binnenkort haal ik een Piaf. Van die mevrouw weet ik dat het parkeerbedrijf, zoals ze zelf zegt, heel handig vlak bij Ikea zit, dus daar kan ik gemakkelijk en onbetaald parkeren.
Steeds weer als ik de situatie in onze straat sedert afgelopen weekend aanschouw vanaf mijn balkon haal ik diep adem. Je weet als intelligent mens toch dat bestuurders zulke stommiteiten begaan. En sedert Pim mogen we ze daar ook voor aanklagen. Als bewoners was ons vooraf volstrekt duidelijk wat er ging gebeuren en hebben dat ook vele malen aan de gemeente gemeld. De ingevoerde betaald parkeren zone laat in het hele gebeid drie straten open: de Mauritsstraat, de Stadhouderslaan en de Frederik Hendrik straat. Er is geen uitwijk mogelijk, of je moet het ten zuiden van de Prins Hendrik straat gaan zoeken in de schildersbuurt. Maar de gemeente ging natuurlijk blind door en beweerde zelfs dat een draagvlakonderzoek in onze straten was gehouden en negatief was uitgevallen. Naar dat onderzoek ben ik zeer benieuwd, dat zou ik als geëngageerde straatbewoner toch moeten weten. Tenslotte is voor iedere verlegde stoeptegel in onze straat vorig jaar wel een briefje van het Wijkbureau in de bus gevallen, maar dit plan was mij pas 2 maanden geleden bekend. Voor de wijkraadsleden vorige week in de bijeenkomst met wijkbewoners op de Bonifacius school was het oud en oninteressant nieuws. We werden geacht over de lange termijn visie op onze buurt te spreken, niet over dit soort lulligheden. En de meneer van de stichting Wilhelminapark zei eerlijk: het is lullig voor jullie, maar wij zijn blij. Een ideële manier van calculerend burgerschap.
Wellicht voor de historie enige observaties over het invoeren van betaald parkeren. Zaterdag 31 mei begint een autobedrijf uit Oudwijk auto's de straat in te slepen. Blijkbaar handelt dat bedrijf ook op de wekelijkse automarkt, want er zijn ook twee Poolse Volvo's bij. Godzijdank werd gisteren die vieze Opel recht voor mijn deur al weer weggesleept. De bewoners van de Koningslaan en Oudwijk bleven zondag thuis, niks uitstapje. Toen de Mauritsstraters naar het strand gingen, maakten onze achterburen van de gelegenheid gebruik om hun plaatsen in te nemen. Veel schattig snorrende tweede Peugeootjes, zelfs een heuse Smart. Daarna kwamen de ronkende blauwe kentekens - de 3e hobby auto's : een prachtige blauwe kever, een oude Alfa, en een oude Volvo. En op het laatst kwamen de lawaaiige vakantie auto's, vaak zonder uitlaat of nog met afgeplakte zijruit van die pas na een week ontdekte inbraak.
Maandag 2 Juni begon om 07.00 de karavaan van verdwaasde kantoorhouders. Er was zelfs een heuse file van auto's bij het Rosarium, want ze bleven allemaal maar rondrijden. Inmiddels hebben deze automobilisten het al afgeleerd. Het is overdag zelfs superrustig in de straat, want er beweegt de hele dag geen auto meer. Dinsdag 3 juni zag ik de eerste loodgieters busjes dwars tussen twee auto's op stoep en straat staan. Die mensen komen een wasbakje aanleggen, maar kunnen niet uitladen [ en hun baas geeft hun geen Piaf]. Een container vrachtwagen reed en paar keer rond en toen maar weer verongelijkt weg. Vroeger kenden we de auto's van onze buren en vroeg je even wat assistentie als je een bak voor je huis moest voor een verbouwinkje. Maar de meeste auto's zijn nu vreemd en de straat staat stampvol, dus er is geen ruimte meer voor containers. De eerste verhuizing in dit nieuwe tijdperk wordt ook leuk - dan is de straat tenminste 4 uur geblokkeerd.
Ik steun onze volhardende informele werkgroep Parkeren om door te gaan op de parlementaire weg en te pogen deze situatie zo snel mogelijk te veranderen. Wellicht moeten we deze formele weg iets harder aanzetten : een petitie van alle inwoners, in plaats van allemaal losse briefjes naar die wethouder. Of een kort geding procedure bij de Raad van State aanspannen, zoals Folkert zou hebben gedaan, wegens onbehoorlijk bestuur; die maakt zeker kans en is voor de ambtenaren van de gemeente wel erg sneu.
Vanacht werd ik opeens wakker, kreeg een acute aanval van machteloosheid, en begon dus maar te fantaseren wat we nog meer zouden kunnen doen. Ik trok daarbij het laatje van mijn studentenaktivisme uit begin van de jaren zeventig open. En werd weer zeer creatief. Natuurlijk een eigen spandoek aan het begin van de straat : Weg met de vreemparkeerders (u merkt het: ik wordt a fortuynist) of Parkeren alleen voor bewoners. Al die vreemdelingen krijgen een rood plakkaat op hun voorruit, met het verzoek op te hoepelen of... een eigen blauwe parkeervergunningen voor het park met als opschrift: verdreven Mauritsstraat bewoner.
Natuurlijk kunnen we ook allemaal voor onze deur a la Oklahoma een eigen parkeerplaats markeren met kettingen en plantenbakken. Wordt de straat nog groener! En vanzelfsprekend een aantal publieke blokkades van de straat. En als dat niet helpt: enige malen massaal overdwars parkeren op de Stadhouderslaan. Dan is de hele flessenhals naar het stadion dicht (zeker nu ook de uitgang bij de Berekuil voor de zoveelste keer verbouwd wordt en dus geblokkeerd is). Want goede harde acties leidt tot politie, leidt tot pers, leidt tot zenuwslopende taferelen op het wijkbureau en tot aanbiedingen voor overleg en bemiddeling. Wellicht moeten we deze blokkade actie maar regelen als de wethouder op 12 juni het vernieuwde Rosarium opent.
Het was een leuk hersenspinsel en ik sliep tevreden weer in. De volgende morgen was mijn drang tot actie alweer voorbij. Net als veel van de ( babyboomer) straatbewoners ben ik inmiddels de vijftig gepasseerd, net zo drukbezet, net zo lui en net zo laf . Dus koop ik dit probleem ook maar weer af, met een Piaf. En volg voorlopig de leden van de parkeerwerkgroep in hun aanpak.
Mau van Straaten