Aanslag op buurtgenoten met
kinderwagen, looprek, rollator of rolstoel
8 september 2006, van
onze verslaggeefster
"Menige wandelaar zal
verbaasd hebben opgekeken van het lelijke ijzeren paaltje dat opeens uit het
niets is verrezen, vlak voor het bruggetje dat vele Mauritsstraters toegang
verschaft tot het park. Het hoort daar niet, het past daar niet en het heeft
geen enkele verklaarbare functie."
Zo luidde de beginzin van een van de eerste nieuwsitems op de Mauritswebsite.
Een zin die geenszins de prijs zal verdienen van de mooiste beginzin in de
Nederlandse literatuur. We schrijven 27 maart 2002!
Drie jaar en vier maanden heeft het armzalige paaltje sindsdien volslagen
nutteloos daar voor paal gestaan. Getuigenis van een mislukte poging van de
gemeente om daar een zogenaamd draaihek te plaatsen teneinde hardnekkige fietsers
hun sluiproute door het park te ontnemen. Al die jaren heb ik me erover verbaasd
dat dat paaltje daar maar bleef staan. En opeens, midden in de zomer, toen
iedereen in verre oorden vertoefde en er in ons buurtje een weldadige rust
heerste, kreeg een ijverige ambtenaar, die kennelijk geen belangrijkere klus
op zijn programma had staan, de sterke aandrang om de parkpaal te versieren.
Hij monteerde er een draaibaar bovenstuk op, zodanig dat een handige fietser
er nog net doorheen glipt zonder van zijn fiets af te hoeven stappen.
Een onhandige fietser wringt zich er lopend doorheen. Maar een rolstoeler, een ouder met kinderwagen (bestaan er nog wel ouderwetse kinderwagens, vraag ik me soms af), en mijn buurvrouw met haar looprek zullen voortaan een eindje om moeten gaan voor dat zij zich aan de schoonheid van ons park kunnen laven. Wie staat er hier nu voor paal?
P.