Het plantsoentje

2 februari 2006, van onze correspondent uit de Stadhouderslaan

Als ik naar het eind van de Mauritsstraat loop, stuit ik op een klein plantsoentje, ooit aangelegd als verfraaiing, nu eerder een rustpunt, maar ingeklemd tussen steen en gemotoriseerd blik.
Het doet mij denken aan Parijs, waar je tussen de hoogbouw ineens geconfronteerd kan worden met zo'n klein stukje natuur.
Twee berken sieren het perkje, een bankje op het geplaveide gedeelte noodt tot zitten en mijmeren. Een prullenbakje vraagt om afval bij voorkeur daarin te deponeren.

Ons plantsoentje ligt daar in de nabijheid van het Wilhelminapark, dat gekoesterd wordt door gemeente en vriendenclub. Daarom denk ik, dat de gemeente niet zoveel belangstelling voor dit tuintje heeft. Maar dat impliceert het gevaar, dat het dan maar opgedoekt wordt, om het tenslotte met betontegels te bedekken.
Dat mag niet gebeuren!

In de lente en de zomer worden er door particulieren bloeiende planten in gezet, daaraan zie je de betrokkenheid van de bewoners van de Mauritsstraat en van de Willem de Zwijgerstraat, die dat plantsoentje niet zouden willen missen.

Maar je mist het basisonderhoud: onkruid wieden, snoeien, uitgebloeide planten, overtollig blad en afval verwijderen, het scheve hekje repareren. Dat doet bij mij de vraag opkomen wie deed dat in de tijd, dat het er nog "pront" uitzag?
Op de plantsoenendienst is fors bezuinigd en dat is duidelijk te merken.

Particulier initiatief is hier een mogelijke oplossing en het lijkt mij, dat men er niet eens zoveel tijd in hoeft te investeren. Maar, wie neemt het voortouw?

J.A.Sleijffers

Bertje, de hond van J.A. Sleijffers

Vervolg, 27 maart 2006

Omdat nog niemand "het voortouw" genomen had, besloot ik te mailen naar mijn vlucht en toeverlaat, het wijkbureau. Je weet maar nooit! Als ik daar een verzoek deponeer, ben ik nooit teleurgesteld. Welnu, zij hebben mijn vraag doorgestuurd naar Wijkonderhoud en vandaag werd ik opgebeld door de baas daarvan, die mij beloofde vandaag te zullen gaan kijken. Toen ik vanmiddag buitenkwam zag ik een aantal mensen bezig bij het pleintje, ik was uiteraard nieuwsgierig wat ze deden. De voorman stelde zich voor (!) en vertelde, dat men in de veronderstelling was, dat het pleintje privé-eigendom was en onderhouden werd door de bewoners. Dat klopt in zoverre, dat een aantal particulieren er s'zomers wel eens bloeiende planten in zetten, maar dat duidt niet op privé bezit. Welnu, met een man of 4 zijn ze bezig geweest om het pleintje op te schonen, ik denk, dat je het resultaat kunt aanschouwen, de rommel is tenminste weg! (Tenzij ze belemmerd zijn door het noodweer.)
Leuk, hè?

Groetjes, Jan