Straatfeest 26 juni 2004 weer groot succes

Om tien uur ‘s morgens was een groepje straatbewoners al actief met het opzetten van de tenten op het kruispunt. De zon scheen volop en de straat was helemaal leeg. Geen auto te bekennen. Voor één dag konden de kinderen de hele straat als hun speelveld beschouwen. “Kon het altijd maar zo blijven”, verzuchtten vele ouders en hun kroost.

Geen parkeerpolitie te zien

Langzamerhand doemden vlaggen en andere versierselen op aan de gevels van de huizen. Tafels en stoelen werden op de stoep geplaatst. “Vroeger vonden we een straatfeest ordinair”, zei mevrouw Mia Lovendaal, maar dit vind ik geweldig.
Koorleden haastten zich op weg naar hun laatste repetitie. Orkestleden verzamelden zich voor een laatste oefening. Mensen liepen met prachtig opgemaakte taarten over straat, op weg naar de taartenwedstrijd op nr. 20. Alles liep op rolletjes.
Om één uur precies verscheen het dweilorkestje op het kruispunt. Aangevoerd door Ward Hermans, met vlag, marcheerde deze gelegenheidsfanfare door de straat, gevolgd door verklede kinderen met pannen, deksels en trommels en enthousiast klappende en zingende straatbewoners. De optocht maakte een rondje door de Willem de Zwijgerstraat en keerde terug naar het kruispunt, waar het straatfeest officieel werd geopend door “speaker van de dag” Paul van der Plas. De fanfare eindigde haar optocht aan het begin van de Mauritsstraat nadat nog eenmaal het Maurits/Dillen/Zwijgersstraatlied op de melodie van “Lili Marleen” uit volle borst werd gespeeld en gezongen.

Het feest kon beginnen.
De straatrace zal vanaf nu bij geen enkel straatfeest meer ontbreken, dat is zeker. De afstand van 400 meter over de lege renbaan werd eerst door de jeugd tot en met groep 8 afgelegd, nadat de oudste bewoner van de straat, de heer Jan van Buiten het startsein gaf. Winnaar werd Cas Schols bij de jongens en Lily Jalink bij de meiden. Daarna volgden de volwassenen waarbij Ronne Beijaert de snelste dame was en Jan Rennen de eerste plaats in de wacht sleepte BIJ DE HEREN. Hij had een reputatie hoog te houden want bij het vorige straatfeest was hij winnaar bij de jeugd.

Om twee uur barstten vele activiteiten tegelijkertijd los. Het springkussen werd geinstalleerd, waar drie uur lang vrolijk op werd gehost. Veel kinderen hebben prachtige verftekeningen gemaakt.

Er zijn weer heel wat tuinen bezichtigd. Nog altijd weet lang niet iedereen wat voor paradijsjes zich soms achter de gevels in de straat bevinden. Vooral het “Mauritsbos” aan het begin van de straat oogstte veel verbazing. Er werd druk geproefd van de taarten en van de poffertjes.

 

Ondertussen werd de bar geopend en was er een vermakelijke kindertheatervoorstelling te zien op het podium waar niet alleen kinderen plezier aan beleefden. Zelfs drie oudere vriendinnen uit de buurt die een plekje op de eerste rang wisten te bemachtigen bij nr. 68 (als vanouds), genoten zichtbaar.

Oude vriendinnen... Mw. (Mia) Lovendaal en Mw. (Gerta) Sorel

Niet gepland trad het saxofoonkwartet van Peter Verhaak even later op, op de stoep vlak naast de poffertjeskraam. De sfeer in de straat groeide met de minuut.
Eén van de hoogtepunten van de middag vormde de touwtrekwedstrijd tussen de bewoners van de even en de oneven huizen. De oneven nummers wonnen twee keer. (Waren het er meer?). Helaas is er over vijf jaar pas gelegenheid tot revanche.

Het open podium
Het open podium barstte los met een duet op saxofoon dat werd uitgevoerd op twee tegenover elkaar liggende balkons. Peter Verhaak en Bert Garsen bliezen er vanuit de hoogte driftig op los. Daarna volgde een uitgebreid optreden van het weer tot leven gewekte straatkoor op het podium, onder leiding van Winfried van Leeuwen. Men zong oud en nieuw repertoire en ter afsluiting het straatlied, dat samen met het straatorkest en het voltallige publiek ten uitvoer werd gebracht.

Winfried en zijn koor. Paul leidt in...

Men zong oud en nieuw repertoire. Ter afsluiting het straatlied, dat met straatorkest en het voltallige publiek ten uitvoer werd gebracht. Het kruispunt raakte voller en voller. Straatbewoners die mekaar wellicht nog niet kenden, of alleen van gezicht, mengden zich genoeglijk met elkaar. De badges met naam en straatnummer deden daarbij handig dienst. Onder bezielende leiding van Christine Brandenburg gaf het orkest vervolgens een schitterend concert.
Verder waren er nog optredens van Jacob Kluyver (streetdance, op een door de Tapijthal gesponsord stuk zeil), Julia en haar vriendin Ebru dansten er lustig op los. Er volgden nog meer kids met zang en dans, waaronder een ontroerende K3-act. Het inmiddels beroemde Mauritsensemble onder leiding van Arjen Vredenberg sloot sierlijk af.

440 kipsateetjes, 220 worsten en nog veel meer vlees gebakken. Een barbeque voor 220 personen
zorgt er voor dat er ook op een feest even hard gewerkt moet worden.

Ondertussen werden de barbecues aangestoken en langzamerhand vormden zich lange rijen voor de geroosterde vlezen en vegetarische lapjes. De regen daalde lichtjes naar beneden maar dat mocht de feestpret niet drukken. Voor het toetje was er weer een ijscoman aangerukt.
Het werd tijd voor de kwartfinale van Nederland-Zweden, vond Huize Willum. Onze “corpsballen” settleden zich in relaxte stoelen op de stoep rondom een televisietoestel. De voor-voorbeschouwingen waren begonnen. In de tent achter de bar werd een beamer geïnstaleerd waar een groot publiek zich tandenknarsend, naar het einde van een teleurstellend duel worstelde. Een nauwelijks bevredigende overwinning met penalties, maar we waren door. En het heeft wel iets om massaal op straat een potje voetballen te aanschouwen. Zelfs als je niet echt keek viel er nog veel te genieten van alle uithalen van de kijkers. De band die urenlang duimen zat te draaien kon nu eindelijk nog een uurtje de sterrren van de hemel spelen en de bewoners haalden opgelucht hun voetjes van de vloer.

Aan alles komt een einde
Om één uur in de nacht sprak Paul van der Plas het slotwoord, waarbij hij iedereen bedankte voor een spetterend feest en hij vooral Remco en Liesbeth prees voor hun grote inzet voor deze dag. Een klein groepje bewoners feestte nog een tijdje door. Om drie uur begaven de laatsten zich naar hun eigen voordeur.

De volgende ochtend om tien uur werd het kruispunt opgeruimd door een ploeg ijverige bewoners. In een mum van tijd waren de tenten afgebroken en was de straat schoongeveegd. De eerste automobielen werden weer aan de stoeprand gezet. Een paar uur later leek het alsof er nooit een straatfeest had plaatsgevonden. Alleen een paar zielige vlaggetjes wapperden nog hoopvol in de wind.

P.B.